Mijn tweede moment van weerstand dat bij mij vragen opriep, was de voor mij onbegrijpelijke onwil om een nieuw behandelplan te onderzoeken.
Op 16 maart van dit jaar werden de eerste grote maatregelen van kracht, nietwaar? Amper twee weken later werd op 1 april in een vergadering in de Tweede Kamer gesproken over ‘extra investering in onderzoek naar een vaccin’ en op 8 april werd een nieuw recept/medicijn al verboden.
Wie durft te ontkennen dat vanaf die tijd niet op maar een volstrekt eenzijdige koers is ingezet, waarin een nieuw vaccin als de enige mogelijke oplossing is gepresenteerd, heeft niet in hetzelfde land geleefd als ik.
En dan maakt het echt helemaal niets uit of je het ermee eens bent of niet, maar ook niet of je een Mainstream of een Social Media volger bent. Geen twijfel over mogelijk dat er maar één plan is! Dat kunnen zowel voor- als tegenstanders toch wel gewoon vaststellen? Dat plan was pappen en nathouden tót…. er een vaccin is. En in die richting bewegend, is aan ongeveer aan zo goed als niets anders nog serieus aandacht besteed. Want op 8 april werd Huisarts Rob Elens uit Limburg namelijk al wel verboden een nieuw recept en behandelplan aan zijn patiënten te geven.
In april en mei werd ons doorlopend verteld dat we nog zo weinig wisten van het virus. Artsen verbaasden zich in talkshows over de zgn. cytokinestorm en de onbekende plotselinge omslag waarmee de toestand van patiënten verslechterde, toch? Herinner jij je dat niet meer? De actieve ‘medische wereld’ die in de praktijk mensen moesten redden, wisten ook niet precies hoe dat nu gebeurde. Dan lijkt het met die onkunde en onwetendheid niet heel voor de hand liggend dat je daar dan al wél een vaccin voor kunt ontwikkelen, nietwaar? Toch werd in juni al de handtekening gezet onder een miljoenendeal voor een ‘nog te ontwikkelen’ vaccin.
In een crisis ontstaat normaal gesproken saamhorigheid en eensgezindheid. Creatieve oplossingen en ideeën of ondersteunende middelen en maatregelen ontstaan in zo’n beweging als vanzelf. Met name door een ontzagwekkende grote bron van kennis en creativiteit binnen een groep die een hele bevolking betreft. Ben je dan bijvoorbeeld niet heel blij met initiatieven, andere inzichten en ontdekkingen uit diverse hoeken van de geneeskunde die je misschien zelf nog niet kende en je worden aangedragen? Da’s toch een beetje raar als je nog zo ‘weinig weet’ maar wel dolgraag mensen wil redden?
Natuurlijk moet je als adequate leiding in een crisissituatie kunnen schiften om te kunnen besluiten. Toch werd dit eerste alternatieve behandelplan, gebaseerd op een bewezen werkzaam medicijn dat al decennia lang bekend is en in omvangrijke grote hoeveelheden al wereldwijd werd ingezet EN dat als veilig medicijn aangemerkt was door het heilige WHO, pijlsnel verboden! Ik dacht toen: "Ben ik dan nu helemaal gek?"
Medicijnen zijn toch voor mensen die ziek zijn en vaccins voor mensen die niet ziek zijn? En hadden we niet te kampen met een grote hoeveelheid mensen die ziek waren?
Zelfs zoveel mensen dat we moesten besluiten om met een Lockdown de zorgcapaciteit te ontlasten, toch? Ga je dan echt niet even aandacht geven aan een behandelplan dat mensen leek te redden? Er is helemaal niet de moeite genomen om het wat nadere aandacht te geven. De cijfers mondiaal logen er niet om en de huisarts die dit hier in Nederland toepaste, kwam met daverend bemoedigende resultaten.
Na al veel patiënten te hebben ingezonden naar het ziekenhuis en een aantal overledenen uit zijn praktijk te verwerken had, kreeg hij lucht van een nieuw behandelplan. Een redelijk eenvoudig en goedkoop concept. Als eerste aangeboden aan een 80plusser, heeft hij achtereenvolgens 10 mensen genezen en is niemand van hen op de IC beland. Echter, de eerste patiënt nádat het behandelplan hem werd verboden, moest hij opnieuw insturen naar het IC en is daar vervolgens overleden.
Dat is niet opvallend? Had die huisarts er misschien alleen maar baat bij om zichzelf in de kijker te plaatsen? Tuurlijk! Midden in de brandhaard, overspoeld met patiënten, ging hij niet op zoek om zijn patiënten te redden, maar om de media te halen. En if so? Wat dan nóg? Ja, laten we liever dát geloven en daarmee de resultaten gewoon ook negeren!
Men buitelde in het nieuws over elkaar heen om dit behandelplan naar het land der fabelen te verwijzen en het als kwakzalverij af te doen. En met de kennis van achteraf weten we dat onderzoek zodanig duidelijk niet deugde, dat het toonaangevende de Lancet de publicatie moest terugtrekken.
Maar het kwaad was al geschied nietwaar? Want wie heeft het er nu nog over terwijl onze zorg lijkt te ontploffen? Ik vond het ongelooflijk hoe snel deze mening werd overgenomen op de internetwerkvloer waar de huisarts als een ongeloofwaardige alternativo werd afgeschilderd. Nee, als je omgeving in brand staat, ga je een nieuw virus behandelen met paracetamol en wachten op een vaccin dat nog ontwikkeld moest worden. Onbegrijpelijk!
Mijn vraag is: “Lijkt de gekozen koers, al vanaf het begin kort na de maatregelen niet op een hele ‘afhankelijke’ koers?”
De reden dat ik die vraag stel is omdat ons dus in april en mei nog doorlopend werd verteld dat we nog zo weinig wisten van het virus. Dat met 50% procent van de kennis 100% beslissingen moesten worden genomen. Maar met blijkbaar 50% kennis wél heel definitief besloten om een experimenteel en nog te ontwikkelen vaccin aan te kopen.
Sinds wanneer heeft de eeuwenoude creatieve koopmansgeest van Nederland maar één oplossing? Überhaupt, sinds wanneer ever, op welk gebied dan ook, zoek je voor de oplossing een probleem maar één kant op?
Ik hoor voorstanders al zeggen dat er geen tijd te verliezen was, dat het leiderschap is om op te treden. Er was immers een crisis en dan is er geen tijd voor langdurig polder-overleg. Daar ben ik het als oud-ondernemer wel degelijk mee eens. Soms moet er snel geschakeld worden en moeten verantwoordelijken, in kortere tijd dan normaal, snel een keuze maken.
Maar er is ook handelend opgetreden, toch? De Lockdown leek een eerste adequate reactie om de eerste knelpunten het hoofd te bieden. Er was bewondering alom voor het optreden van de Minister President, net zoals ik wat ik meldde in mijn eerdere blog. Velen met mij en daar hebben dus lang niet zoveel mensen zich negatief over uitgesproken dan de hoeveelheid vragen die nu ondertussen zijn ontstaan.
Maar…. als vervolgens de eerste grootste crisis achter de rug is, dan is de meest voor de hand liggende keuze om even te bezinnen, te inventariseren en voorbereidingen te treffen. Zowel voor de korte termijn als om stappen te ondernemen voor de langere termijn. Maar er werd helemaal niet geïnventariseerd, geen cijfers beoordeeld en al helemaal niet naar oorzaak-gevolg gezocht van het tekort aan capaciteit.
De reden dat ik die vraag ook stel is omdat we, nu tien maanden verder, voor ons eigen land nog NIETS structureels in gang hebben gezet om stappen te zetten naar een betere voorbereiding voor een volgende keer of om een herhaling te voorkomen. Er is een ontzagwekkende hoeveelheid geld uitgegeven, maar niet om onze zorgcapaciteit te verbeteren.
Sterker nog, knuffeldokter Gommers, die ik eerst nog hoog had zitten met zijn strijd voor meer capaciteit, is ook in de koker van de elite terechtgekomen. Want hij gaf, in de zomer al weer omgedraaid, aan dat het economisch een beetje onverantwoord zou zijn om een structurele overcapaciteit of reservecapaciteit te organiseren omdat dan in niet-crisistijden IC-personeel zich verveeld en het dan wel erg kostbare lege bedden zouden zijn.
Dan is mijn vraag: Kostbaarder dan de halve economie van Nederland met steun overeind houden, in de verwachting dat dergelijke virusuitbraken nog wel vaker zullen voorkomen?
Maar het kan nog sterker. Er ontstond een hele, hele vreemde situatie! Want ELK ander inzicht leek niet gewenst. Eigenlijk zonder enige verdieping of een nader onderzoek(je) werd alles categorisch van de hand gewezen. We kiezen voor maatregelen onder het mom van ‘baat het niet dan schaadt het niet’, wat zou dan het probleem zijn geweest om ventilatie heel actief te stimuleren. Wat extra frisse lucht, zuurstof of luchtverversing. Baat het niet, dan kan dit toch ook zeker niet schaden, wel? Helemaal toen al snel duidelijk werd, hoe laag de kans op besmetting in de buitenlucht was?
Dat gecombineerd met de ingezette methode om, met ontzagwekkend grote pressie, maar één mening ongefundeerd te willen opdringen. Dan ontstaat er vanzelf verbazing? Dat roept dat bij mij als leek juist meer vragen op. En dan verandert onduidelijkheid en onzekerheid gemakkelijk in weerstand en achterdocht. Want de koers bleef zo stellig gericht op het gekozen pad dat zelfs de informatie voor het blijven verspreiden van 'crisisnieuws' aangepast moest worden om aan de kwalificatie crisisnieuws te blijven voldoen.
Voor, tegen of weet niet, dat maakt allemaal niet uit! Het móet je toch opgevallen zijn dat waar het eerst over slachtoffers ging, het vervolgens over ziekenhuisopnamen en de IC-bezetting ging? En toen de ziekenhuizen en IC bedden in de zomer leeg waren, dit later overging in testresultaten? Hetgeen met weinig gevoel voor zorgvuldigheid alvast maar besmettingen of Coronagevallen werden genoemd?
Maar goed, dan hebben we het alweer over de zomer. Eerst maar eens naar mijn volgende blog "3x is Scheepsrecht" momentje van weerstand"